جاروبرقی صنعتی ضد انفجار و استاندارد ATEX چیست
مکنده یا جاروبرقی صنعتی ضدانفجار چیست و چه کاربردهایی دارد؟ در این پست اطلاعات لازم در مورد این دستگاه نظافت مکانیزه بسیار مهم ارائه شده است. هنگامی که نام جارو برقی صنعتی یا مکنده ضد انفجار مطرح می شود معمولا اصطلاحی به نام ATEX نیز در کنار آن بیان می گردد. این لغت مخفف اصطلاح Atomospheres Explosibles به معنای اتمسفر قابل انفجار است که مجموعه استانداردها و دستورالعمل هایی است که مرجع اتحادیه اقتصادی اروپا برا یمحافظت در مقابل خطر انفجار ناشی از گرد و غبار و یا گاز قابل اشتعال و قابل انفجار وضع کرده است. بطور کلی وجود همزمان مواد قابل اشتعال، اکسیژن و یک منبع و عامل اشتعال می تواند باعث انفجار و حریق و آتش سوزی شود. بنابراین اگر در محیطی گازها، بخارات یا گرد و غبار قابل اشتعال وجود داشته باشد چون همیشه در آن محیط اکسیژن هم صددرصد وجود دارد بنابراین این اتمسفر مستعد انفجار و اشتعال خواهد بود و اگر غلظت این گازها یا مواد در ترکیب با هوا بالا باشد، یک منبع اشتعال بسیار کوچک حتی در حد یک جرقه نیز می تواند موجب بروز حادثه شود.
باید توجه داشت که هر دو عامل غلظت گاز یا گرد و غبار قابل اشتعال و اندازه ذرات (در مورد مواد جامد و گرد و غبار) جزو عوامل تعیین کننده در بروز انفجار یا حریق در یک اتمسفر قابل انفجار می باشند.
برای چه موادی باید از جاروبرقی صنعتی ضد انفجار استفاده کرد؟
موادی که مکش آنها نیازمند مکنده یا جارو برقی صنعتی ضد انفجار است به دو دسته تقسیم می شوند:
گرد و غبار قابل اشتعال که شامل غلات، آرد، نشاسته، شکر، غذای حیوانات، فلزات سبک، زغال سنگ، پلاستیک است به خصوص اگر ذرات بصورت معلق درهوا بوده و اندازه آنها برابر یا کوچکتر از 500 میکرون باشد یا مواد بصورت الیاف یا دارای ساختار ورقه ای باشند و اندازه آنها بزرگتر از 500 میکرون باشد یا مواد رسانا یا مواد با مقاومت الکتریکی کمتر از 103 اهم.متر باشد.
گازهای قابل اشتعال شامل پروپان، اتیلن و هیدروژن و گازهای ایجاد شده در اثر تبخیر حلال های آلی همانند الکل ها، هیدورکربن ها، استون، اگزیلین، تربانتین، روغن های روغنکاری و ..
تقسیم بندی محیط های در معرض خطر انفجار
هنگام انتخاب یک مکنده یا جاروبرقی صنعتی ضد انفجار باید به تقسیم بندی محیط های در معرض خطر انفجار بر اساس دفعات و مدت زمان وجود اتمسفر قابل انفجار نیز توجه کرد. در خصوص گرد و غبار محیط قابل انفجار به سه منطقه یا زون تقسیم می شوند که عبارتند از زون 20، زون 21 و زون 22 که به ترتیب شامل محیطی است که در آنها گرد و غبار قابل اشتعال غالبا و بصورت پیوسته یا در بازه های زمانی طولانی در اتمسفر وجود دارد، محیطی که در آن ممکن است گرد و غبار قابل اشتعال تحت شرایط کاری معمول ایجاد شود و محیطی که در آن احتمال ایجاد گرد و غبار قابل اشتعال تحت شرایط کاری معمول وجود ندارد و اگر ایجاد شود برای مدت زمان کوتاهی در محیط باقی خواهد ماند.
در خصوص گاز و بخارات نیز سه زون شامل صفر و یک وجود دارد که شامل محیطی است که مخلوطی از هوا و گاز یا بخار قابل اشتعال غالبا و بصورت پیوسته یا در بازه های زمانی طولانی در اتمسفر وجود دارد و محیطی که در آن ممکن است مخلوط هوا و گاز یا بخار قابل اشتعال تحت شرایط کاری معمول ایجاد شود و محیطی که در آن احتمال ایجاد مخلوط هوا و گاز یا بخار قابل اشتعال تحت شرایط کاری معمول وجود ندار و اگر ایجاد شود برای مدت زمان کوتاهی در محیط باقی خواهد ماند.
تقسیم بندی کاربردی در ATEX
در استاندارد ATEX دو گروه اصلی کاربرد برای تجهیزات مختلف مورد استفاده از جمله مکنده یا جاروبرقی صنعتی وجود دارد: گروه I: معاد که خود شامل دو گروه M1 و M2 است. در گروه M1 دستگاه می تواند در حضور اتمسفر قابل انفجار به جریان برق وصل باشد. در گروه M2 دستگاه نباید در حضور اتمسفر قابل انفجار به جریان برق وصل باشد اما در معادن مستعد گاز زغال سنگ یا گرد و غبار قابل اشتعال قابل استفاده است.
گروه II تمام فعالیت های سطحی به جز معدن ، این گروه خود به سه دسته 1، 2، 3 تقسیم می شود که همان زون های 20، 21، 22 برای گرد و غبار و زون های 0،1،2 برای گاز و بخارات هستند که در آنها ریسک انفجار به ترتیب خیلی بالا، بالا و نرمال است. البته باید توجه نمود که زون 0 یا 20 معمولا فقط داخل خود دستگاه است و کارکنان در شرایط عادی در معرض این حد از خطر قرار ندارند.
[ بازدید : 67 ] [ امتیاز : 2 ] [ نظر شما : ]
